VERPLEGING TE VELDE.
De moeielijkheid om de groote massa's menschen en dieren, welke
in de toekomst de gemobiliseerde legers zullen uitmaken, naar bo-
hooren te voeden en te verplegen, houdt ten rechte de autoriteiten
in de verschillende staten van Europa bezig. Overal wordt dit
vraagstuk met ernst bestudeerd met het doel de vroegere wijzen
van voorziening te verbeteren en grondslagen te vinden voor een
rationeele organisatie, welke het mogelijk maakt dadelijk en voort
durend te voorzien in de vele behoeften dier kolossale troepenmassa s.
De onmogelijkheid om tegenwoordig de groote gebeurtenissen te
voorzien en de moeielijkheid om vooruit groote reserve-voorraden op
te leggen, zonder daardoor de kosten van het onderhoud der le
gers enorm op te voeren, maken het noodzakelijk voorschriften in
het leven te roepen omtrent de aanwending der hulpmiddelen, welke
het land oplevert. Zoo heeft men in Frankrijk de wet op de re-
quisitiën, het decreet betreffende den dienst achter het opereerende
leger en het reglement op den etapendienst, welke ten doel hebben
regels vast te stellen omtreDt de legerverpleging en de wijze waarop
het militaire administratieve beheer gevoerd moet worden. Ook in
Duitschland heeft men met de wet van 1873 en met die van 13
Februari 1875 op de leveringen in natura dezelfde richting gevolgd,
en laatstelijk is door het reglement van 3 September 1887 op den
etapendienst, beter en nauwkeuriger dan vroeger het geval was,
bepaald op welke wijze het militaire raderwerk in zake de regel
matige voorziening der legers zal werken.
Ook in Oostenrijk heeft men op dit punt reeds verschillende
voorschriften in het leven geroepen, wat evenwel niet wegneemt
dat een der beste administrateurs van dat leger, de intendant-
generaal Von Kottié, voorstelt ze aan te vullen en te wijzigen
als door hem wordt aangegeven in de dezerdagen verschenen bro-
