504 vermeerderde tusschenruimten. Is het terrein doorsneden, dan ge bruikt men de colonne met stukken, bij uitzondering de sectie-colonne. Onder het werkdadig vuur moet de marschrichting zooveel moge lijk loodrecht op de vuurlijn der stukkeu staan en het veldwinnen door halve of heele wendingen vermeden worden. Is men even wel hiertoe verplicht, dan gebruikt men de colonne met stukken. Daar het Indische reglement van het Hollandsche is overgenomen en de „Handleiding" in Nederland naast het reglement bestaat, mag men aannemen, dat het niet de bedoeling is geweest, het stellige reglement tegenover het aangegeveue in de handleiding te plaatsen. Te meer kan men veronderstellen, dat men in Indië voor de colonne met stukken is, daar deze, zooals trouwens ieder weet, ook in „Ho- henlohe" staat. Gaat men na, dat vooral uit het meer inleidend gedeelte der hand leiding (tot blz. 22) de geest van Prins Hohenlohe spreekt, en dit gedeelte nergens met de „Briefe" in strijd is, dan valt alle twijfel weg, of uit het aangehaalde wel iets anders als de voorkeur voor de colonne met stukken gelezen kan worden, vooral als men zich herinnert wat door den beroemden Leermeester in deze o. a. wordt gezegd. „Ich kann aus meinen Erfahrungen wiederholend hinzufügen, daszich in den drei Feldzügen van 1866, 1870 und 1871 meine sammtlichen Batterien nie eine andere Formation habe annehmen sehen, als die Kolonne zu Einem und die entwickelte Front" en„ Daraus geht hervor, dasz (entschuldige hier die Wiederholung aus friiheren Briefe) die Kolonne zu Einem und die Batterie-Front die einzigen 1 ormationen sind, welche das .Reglement fiir das Exerziren einer Kriegs-Batterie als im Kriege anwendbar vorzuschreiben brauchte." fn het Hollandsche reglement van '79, d. i. het tegenwoordige reglement ongewijzigd, heette het: „de colonne met stukken is de normale marschcolonne. Op het gevechtsterrein komt zij slechts in

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1890 | | pagina 525