141
men hierin eene afdoende verbetering verkrijgen, dan was het drin
gend noodig een Gouvernemeutsstoomer ter beschikking te stellen,
ten einde de africhting stelselmatig te kunnen doen geschieden. De
kosten echter, die zulk een maatregel zou medebrengen, waren echter
zoo hoog, dat zij onevenredig geacht werden aan het nut dat van
eene postduivenverbinding tusschen die plaatsen verwacht kon wor
den. Men beproefde daarom zonder africhting tot een resultaat te
komen. Vastgesteld werd nu, dat de duiven direct van het neven-
liggend station zouden worden opgelaten bij vluchten van 1, hoogstens
2 duiven. Zij, die dan niet behoorlijk naar huis vlogen, zouden da
delijk afgemaakt moeten worden. Doch ook dit gaf zulke slechte
resultaten, dat, wilde men zich aan het voorschrift houden, alle
duiven afgemaakt dienden te worden, want niet één voleindigde de
vlucht naar behooren. Deze proef werd dus al spoedig opgegeven.
Een oorzaak van het mislukken der proefnemingen kon echter
ook gelegen zijn in het minder goede ras der stamduiven en in haar
ontaarding zooals men algemeen waarneemt bij andere uitheemsche
in Iudië aangevoerde dieren daarom drong men aan op uitzending
van 100 koppels Europeesche duiven speciaal Antwerpsche, omdat
men van deze de meeste verwachtingen had en ook van 50 koppels
duiven, uit Perzië of Aziatisch Turkije afkomstig.
Van de afstammelingen der laatstgenoemde duiven mocht men de
verwachting koesteren, dat zij beter tegen het Indisch klimaat bestand
zouden zijn, daar in Perzië en Aziatisch Turkije de oorspronkelijke
postduiven gevonden worden (1) en het klimaat in die landen weinig
verschilde van dat in Indië. De aangevraagde 100 koppels Euro
peesche duiven werden in Europa besteld en ook achtereenvolgens
verkregenvoor de aangevraagde Perzische duiven werd de tusschen-
komst ingeroepen van den Nederlandschen consul te Bender-Bushir
(Perzië), doch hoewel deze ook trachtte te Bagdad zijn doel te
bereiken, mocht het hem niet gelukken ons het bedoelde postduivenras
te bezorgen.
Men moest zich dus blijven bepalen tot het africhten van Europeesche
duiven. Dier africhting ten goede kwam de omstandigheid, dat de boot
varende tusschen Singkel en Melaboeh voortaan de kustplaatsen Troe-
(1) Sciences appliquées a l'art militaire. bl2. 361 ad 743 en 744.