231
Nu moet men bij het voortgezet vuur niet te nauwkeurig willen
corrigeeren, daar dit de vuurleiding zoude bemoeielijken. Men corri-
geere dus volgens gemakkelijk te onthouden regels. Om de T. voor
het voortgezet vuur te bepalen, kan men in de onderstaande gevallen
als volgt handelen.
Bergkanon.
a. Is het doel ingesloten tusschen 2 en 2 -j- schoten, die 50 M.
in T. van elkander verschillen, dan het vuur voortzetten met 25 M.
minder T. dan het laatste schot.
b. Is het doel ingesloten tusschen 4 schoten met gelijke T gedaan,
dan wordt het vuur voortgezet met 50 M. minder T. indien er 2 en
2 -j- schoten waren; met 75 M. minder, indien er 1 -en 3 -j- zijn
gevallen en met 25 M. minder, indien er 3 en 1 -f- zijn gevallen.
De opzethoogte leide men als volgt af:
a. Vallen van eene groep van acht schoten 3 tot 5 springpunten
te laag of te hoog, dan dezelfde O. H. behouden bij het vuren beneden
1000 M; daarboven 25 M. corrigeeren.
b. Vallen slechts 2 schoten te laag of te hoog, dan corrigeeren
beneden 1000 M. met 25 M. en daarboven met 50 M.
c. Valt slechts één schot te laag of te hoog, dan corrigeeren
beneden 1000 M., 50 M. en daarboven 75 M.
Veldkanon.
Correctie voor lengte-afwijkingen dezelfde als bij het bergkanon.
Bij hoogte-afwijkingen corrigeere men als volgt:
Op alle afstanden moeten de schoten zich in gelijken getale ter
weerszijden van het verlangde springpunt groepeeren. Voor ieder
springpunt, dat aan eene zijde ontbreekt, corrigeere men 25 M.
Hierboven deelde ik als mijne meening mede, dat men bij voorkeur
bij het schatten der springhoogte alle schattingen moet doen t/o van
een bepaald punt, dat schijnbaar op de normale springboogte is
gelegen, daar men er dan met ééne schatting af is.
Die normale springhoogte is echter voor alle afstanden verschillend en
men zoude die dus steeds moeten meten (schijnbaar) door richten met
den opzet en verdere berekening in verband met den afstand. Deze
laatste berekening kan men niet eer verrichten alvorens het grens-
