239 Deze handelwijze ko3t dus geen geld, daar men de gebezigde schalen doorgaans weder later voor nieuwere merken van buizen kan gebruiken. Moet een batterij voor werkdadig vuren, practische oefeningen enz. uitrukken, dan worden op den dag vóór den afmarsch de kokers geopend, de schalen aangebracht en de buizen op de projectielen geschroefd. Indien ieder stukscommandant dit met zijn eigen personeel doet, zijn hiermede slechts een paar uren gemoeid. Men zij niet te angstvallig om bij ieder hangend oorlogsgerucht de buizen op te schroeven. Eerst indien de geheele batterij tot den afmarsch gereed is, doet men dit laatste, meest belangrijke werk. Batterijen, die voortdurend op het oorlogsterrein verblijven, z. a. die welke te Atjeh is gestationneerd, moeten natuurlijk de buizen steeds opgeschroefd hebben. Ook zal de brandtijd van buizen bij batterijen, die lang te velde verblijven, worden gewijzigd. Men kan echter zorgen, dat die wijziging voor alle buizen regelmatig is, door de buizen, al zijn ze op de projectielen aangebracht, toch van de buitenlucht afgesloten te houden. Daartoe is het noodig, dat de geheele buis in schellakvernis wordt gedoopt. De tempeerschaal wordt later buiten op de schellaklaag geschroefd, dus behoeft de sas op geen enkele manier met de buitenlucht in aanraking te komen. Nu heeft men echter te zorgen, dat de projec- tiellichters behoorlijk met vilt zijn bekleed, en de projectielen door caoutchouc voor schokken zijn gevrijwaard (1) om te voorkomendat de schellaklaag afslijt of wel barst. Bij het tempeeren zal een flinke ruk aan den sieutel wel voldoende zijn, om de schellaklaag te breken en de sluitschroef los te draaien. Indien men dan ook nog eene inrichting aan den sleutel maakt, om den sasring rond te draaien, dan zal er geen enkel bezwaar tegen het tempeeren bestaan. Het spreekt van zelf dat de buizen, die lang te velde verblijven, ook periodiek van nieuwe tempeerschalen moeten worden voorzien. Dl. I, 1893. 16 (1) Daaitoe moet onder ieder projectiel een schijfje caoutchouc van 1 cMJ opper vlak worden aangebracht. Neemt men een grootere schjjt dan ia het gewicht van het projectiel niet voldoende om veerende werking te weeg te brengen. De caoutohono- schjjven in de projectieldragers der batterijen doen dan ook om die reden niet den minsten dienst. Niet erg slim van den uitvinder.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1893 | | pagina 242