330
onze, in den oorlog zoo weinig individualiteit van den soldaat gevergd
behoeft te worden, na deugdelijke opleiding tot individueel schutter,
ook nog plaats en tijd gevonden worden om den man afzonderlijk in
het veldsehieten te oefenen, eene oefening, die wij niet kennen, doch
in geen leger meer op hare plaats zou zijn. Als het omgekeerd was,
als wij die oefening iu ons opleidingsstelsel kenden en de Duitscher
ze onnoodig achtte, omdat zijne soldaten steeds in groot verband
tegen een vijand in gelijke formatiën optreden, dan zou dit begrijpe
lijker zijn.
B. Gefeclitsmassiffes Abtheilungsschiessen.
Achtereenvolgens vinden wij hierbij opgegeven
Vuuruitwerking, gebruik van de vizieren en mikpunt, vuurleiding
en vuurdiscipline, voorbereidende oefeningen en oefeningen met scherpe
patronen.
Alhoewel het vermelde over de vuuruitwerking en het ge
bruik der vizieren zeer lezenswaardig is, laat ik dit hier achter
wege, omdat het mij te ver zou voeren en vooral omdat hetgeen
over de middelmatige (bij ons groote) en groote afstanden gezegd
wordt, en alleen op die afstanden wordt in Duitschland als regel
gebruik gemaakt van salvovuur, toch voor ons van minder direct
belang is.
Over het mikpunt lezen wij
„De schutter laat „ziel aufsitzen" (d.w.z. het doel laten staan op de
„vizierlijn, alzoo richting op den voet).
„Wordt een ander mikpunt als doelmatiger (beter zichtbaar of duide
lijker) erkend dan wordt dat, bij aanwezige vuurleiding, gecommandeerd,
„bij niet aanwezige vuurleiding door den schutter zelf gekozen".
Over vuurleiding en vuurdiscipline:
„Betreffende de vuurleiding en vuurdiscipline wordt naar de voor
schriften van het exercitiereglement verwezen".
En verder wordt nog besproken op welke wijze in sommige ge
vechtstoestanden, waarbij dat mogelijk is, de troep zich bij het begin
van het vuur inschiet.
Dit geschiedt ongeveer op gelijke wijze als bij de artillerie.
