132 liet hoofd. Men beantwoordde dadelijk het vijandelijk vuur, men liep dadelijk met den looppas naar het terrein voor werp toe, waar achter de vijand zich verscholen en waaruit hij gevuurd had altijd zoo het mogelijk was door dit zwaar begroeide terrein met den looppas te gaan maarte laat, de vijand was altijd reeds lang verdwenen, hoe men ook liep en hij bleef onzichtbaar. Weldra waren de tandoes gevuld en moesten de dwangarbei ders met de gevulde tandoes glibberige berghellingen op en steile ravijnoevers af. Een infanterist had moeite om tegen die berg hellingen op te klauteren of langs de ravijnoevers af te dalen. Men kan wel nagaan hoeveel moeite het kostte een gewonde of een gesneuvelde te vervoeren. Wat de veiligheidsmaatregelen betrof, een uitbreiding van de veiligheidsketen in de breedte was dus zoogoed als niet mogelijk. Men bepaalde zich tot een voor hoede (spits) op het te volgen pad. Wat demoraliseert een troep meer, dan te loopen door een unhei misch terreindoor donkerekille bosschenwaarin men geen uitzicht heeft; altijd te klimmen en te dalennu eens door steenachtige holle we gendan weer over glibberige kleipadenop korten afstand beschoten door een onzichtbaren vijanddie goed schiet; telkensbij eiken stap voor uiteen der kameraden te zien vallentelkens het fsstgeluid der dicht voorbij vliegende kogels en het rechts en links kraken der takken en bladerenveroorzaakt door de projectielendie het gevoel van gevaar verwekten! Ach, ach, wat viel dit alles tegen. Wat een geheel an dere vijand als de Atjehers met hun klewangaanvallen, met hun schieten, dat reeds op grooten afstand begint, hunne fanatieke Terdedigingen van bentengs, loopgraven. Ja met recht zeiden onze Kromo's, dat het geen menschen waren die schoten, maar „sètans". Dank zij den moreelen moed van de toenmalige officieren, welke zeer hoog stond, wisten zij met dezen in alle opzichten gedemora- liseerden troep nog iets uit te voeren. Al het bovenstaande in aanmerking genomen, zoude het toch onbillijk zijn om, bij den aanvang van een excursie reeds, de geno men maatregelen te veroordeelen. Door een verkeerde beoordee ling van den vijand worden fouten gemaakt. Dit is natuurlijk. Onze

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1904 | | pagina 148