444
ren punt, van waar uitzij de eigenlijke strijders moesten steunen
door in verspreide orde naast of tusschen hen in geworpen te
worden. Het woord van Napoleon„le feu c'est tout, le reste
ne vaut presque rien", was voortaan ten volle bewaarheid. Het
vuurgevecht van verspreide afdeelingen was hoofdzaak gewor
den; de verspreide vechtwijze werd de tactiek der infanterie.
Reeds op 600 400 M. moest naar vuuroverwicht gestreefd
wordeneen voorwaarts gaan zonder die verkregen te hebben
kon slechts met onevenredige verliezen gekocht worden, met
groote kans een vernietigden troep voor den vijand te brengen,
dus den aanval doen mislukken.
Gesloten afdeelingen moesten ver achter blijven en konden
reeds om die reden niet den stoot geven tot den storm, welke
ondernomen zou worden door de tirailleur keten, als deze voelde
dat hij mogelijk was.
Een reglementeeren van den storm, die veelal overbodig zou
blijken, moest voortaan onmogelijk zijn.
Zoo leeraarden zij, die met onbevangen blik de gebeurtenissen
van '70 '71 aanschouwd en bestudeerd hadden. Doch het
was er verre van af, dat de reglementen en gevechtsvooischiif-
ten in dien geest gesteld waren, dat de troepen in die richting
geoefend werden. Het eenige wat voorgoed werd ingevoerd was
de tweegelederen-opstelling, welke Napoleon reeds voorstond (doch
slechts in den slag bij Leipzig, 16 19 October 1813 toepaste), ter
wijl nog jaren later de driegelederen-opstelling in de meeste legers
bleef bestaan (alleen Nederland, Engeland en Zwitserland hadden
sinds lang, Frankrijk na '59 van die oude opstelling afstand ge
daan). Verder verviel inderdaad het verschil tusschen verschillen
de infanteriesoorten, waarvan alleen de naam bleef bestaan, en
soms een gewijzigde formatie (jagers); eenheidsinfanteiie was
dus eindelijk verkregen, merkwaardiger- (of noodzakelijker ?)-
wijze gelijktijdig met het verdwijnen van het overwicht van het
blanke wapen.
Een voorbeeld van vasthouden aan oude, schadelijke overle
veringen toont Rusland in die dagen. Daar hield men zich
nog aan het woord van Suwarow: „de kogel is een gekkin, de
bajonet spreekt waarheid". Men vond het noodig met het
„nationale karakter" rekening te houden door het optreden in
