182
Om deze te voorkomen, lieten enkele patrouillecommandanten
•door het terrein waarin de vijand verondersteld werd zich op te
houden salvo's afgegeven; doch behalve dat het zoo noodzakelijk
geheim der bewegingen tegenover een waakzamen tegenstander
hierdoor onmiddellijk verloren gaat, heeft deze methode nog
tegen, dat zij niet alleen groote munitieverspilling ten gevolge
heeft, doch ook het sluipmoordenaarsbedrijf van den vijand niet
voldoende den kop in kan drukken.
In het algemeen is eene dergelijke handelwijze dan ook alleen
te billijken in die uitzonderingsgevallen, waarin de patrouille-
-commandant er alles aan gelegen is zonder strijd en verliezen
zijn marsch voort te zetten, bv. wanneer hij vele gewonden
heeft en het aantal dragers onvoldoende is.
De eenige methode die op den duur succes had was het ge
bruik van een linie van eclaireurs. 1) Iedere colonne werd voor
afgegaan door een waaiervormige linie van hoogstens een 10-
tal met tusschenruimten verspreide manschappen, die het ter
rein doorzochten ter weerszijden van het gevolgde pad; de tus
schenruimten tusschen de eclaireurs waren uit den aard dei-
zaak afhankelijk van het terrein. De voorste man der spits
marcheerde op eenigen afstand achter de eclaireurlinie. Deze
veiligheidsmaatregel had tot gevolg, dat de Sakalaven, die op
-30 40 M. van het gevolgde pad in verband met het terrein
en de dracht hunner geweren de beste schootsafstand in hin
derlaag lagen en die vreesden door de eclaireurlinie te worden
omgetrokken, er van door gingen vóór zij hadden kunnen vuren,
of deden zij dit wel, dan was hun vuur haastig, ongericht en
zonder uitwerking.
Niet zoodra echter hadden de Sakalaven de tactiek hunner
tegenstanders begrepen, of zij lieten de éclaireurlinie voorbij
trekken, bekropen daarna de langgerekte colonne en gaven daarna
evenals vroeger op hun gemak hun schot af.
Tegenover deze gewijzigde tactiek hunner vijanden wijzigden
1) Ook de Engelschen leden bij de laatste Asbanti-expeditie zeer zware verliezen door
vuur uit hinderlagen, door enkele dan wel kleine groepen vijanden in de wildernis ge
steld. Hierdoor kwamen ook zij geleidelijk tot het gebruik van eclaireurliniën en flank-
patrouilles.