V. Tactische beschouwingen over de slagorde van den kreeft
en den in deze formatie gevoerden strijd, aan de
hand van de in het „Damar Woelan"-ver-
haal voorkomende aanteekeningen.
Een enkele blik op de teekening (bijlage 2) van de „Soepit
Oerang-slagorde", doet ons onmiddellijk zien, welke manoeuvre
met deze opstelling wordt beoogd de „dubbele omvatting" ligt
aan deze slagorde ten grondslag. Wij hebben thans echter tactisch
te beschouwen de groepeering van de strijdkrachten en de wijze,
waarop de manoeuvre door de Javanen werd uitgevoerd.
Bezien wij dus eerst de verdeeling der troepen in de genoemde
slagorde, dan vallen al dadelijk de volgende opmerkingen te maken
cl. In tegenstelling met de hedendaagsche opvatting van de om
vattende manoeuvre, waarin het element „beweging" de hoofd
schotel vormt en de frontgroep aanvankelijk slechts een af
wachtende houding aanneemt met een „vasthoudende" taak,
hebben wij hier het geval, dat de troepenmacht, welke de
omvatting zal tot stand brengen, zich in haar geheel „in rust"
bevindt. De omvatting wordt hier verkregen door het uitzet
ten van een val, welke zoodra de vijand er eenmaal is in-
geloopen dichtklapt. De beide omvattende vleugels moeten
zich zeer zorgvuldig tegen waarneming uit het voorterrein
dekkenvoortijdige onderkenning door den vijand doet de
waarde van de geheele slagorde te niet. Is de aanvaller in de
slagorde binnengedrongen en in gevecht gewikkeld met de
voorste troepen van de frontgroep, dan moeten de aan
voerders van de omvattende vleugels initiatief ontwik
kelen door op het tactisch juiste oogenblik voorwaarts te
gaan en op te treden tegen flanken en rug van den aanvaller.
Deze zit dan letterlijk „in de tang" en wordt van alle zijden
door de opdringende troepen bestookt.
Heeft dus het begrip „omvatting" in de hedendaagsche
krijgskunst steeds het element van verplaatsing in zich, hier
wordt uitgegaan van een rustopstelling, welke zoodanig is
gekozen, dat slechts één strijdwijze kan worden gevolgd:
de dubbele omvatting. Het offensieve element in deze slag
orde komt dus eerst naar voren in den vorm van een
dubbel omvattenden tegenaanval, welke wordt uitgevoerd
met het zwaartepunt bij de frontgroep.
b. De omvattende groep (en) in de hedendaagsche manoeuvre
worden steeds zoo sterk mogelijk gemaakt, omdat van deze
groep(en) de beslissing van het gevecht afhankelijk is. Boven
dien moeten zij zoo lang mogelijk kunnen blijven manoeu
vreeren en daartoe van huis uit een geeigende opstelling
innemen. Op deze wijze blijft de bevelhebber in de gelegenheid
het initiatief aan zijn zijde te houden.
315
