Ten slotte ad 3e.
De manoeuvre Wat is dat
Onder ad le zagen we dat het 2e échelon gebracht wordt naar
het terrein waar de A. B. het gevecht wil doorvoeren en de be
slissing wil zoeken. Dat is voor hèm de manoeuvre. De „akal"
zit daarin dat hij zal trachten die troepen onbemerkt te ver
plaatsen, zoodat hun aanval komt uit een richting welke den
vijand verrast en gaat in een richting, welke kans geeft hem lam
te slaan (zijn ruggegraat breken).
Om deze manoeuvre te doen slagen is het „binden" elders,
zooals we ad le zagen, noodzakelijk
Voor de onderaanvoerders is de manoeuvre weer iets anders.
Zooals we weten wordt in den modernen oorlog gezocht naar
de lijnen van den minsten weerstand. Voor een regiment, dat
b. v. bevel heeft gekregen om zich van een aantal objecten
meester te maken, zal in onze verbanden (G. V. 1. punt 137) die
lijn van minsten weerstand meestal ook op 's vijands vleugel of
in zijn rug te vinden zijn. Uiteraard zal de manoeuvre dan
daartegen gericht worden.
Voor een bataljon wordt het reeds anders. Dit onderdeel kan
al meer gebonden zijn aan een strook, bijv. doordat het aan
beide zijden is aangeleund. Hier zal de lijn van minsten weer
stand dus in dat geval in die strook gezocht moeten worden en
de manoeuvre met de reserve er op gericht moeten worden te
ageeren tegen het punt hetwelk blijkens de ervaringen van de
vóórcompagnieën de beste kansen biedt. Doch die vóórcompagnieën
komen daar niet achter, indien ook zij niet hun reserve op die
wijze gebruikt hebben op grond van de ervaringen van hun voor
ste sectie's.
Vandaar dat ik te voren reeds opmerkte, dat het van meer
belang is te melden waar men nog wèl vooruit kan, dan waar
men niet vooruit kan.
Voor het bataljon en de compagnie heeft de manoeuvre dus
meestal een zelfde karakter.
Voor de sectie, welke geen bepaalde reserve heeft, zal de
manoeuvre in de meeste gevallen slechts bestaan uit het handig
gebruik maken van het terrein om zoover mogelijk terrein te
winnen en de krachten te concentreeren daar waar men de
mogelijkheid op succes voelt. (G. V. I. punten 62 en 65).
III. Verschillende vragen naar aanleiding van de z.g. „artille
rieregeling" en het z.g. „Schema-Bodde".
Uit de brochure is wel gebleken, dat ik er een tegenstander
van ben dat in de voorschriften meer „algemeene" tactiek wordt
opgenomen dan strikt noodzakelijk is. Nu is het begrip „strikt
noodzakelijk" zeer rekbaar en kunnen de meeningen daarover
nogal uiteenloopen, hetgeen ze dan ook doen.
472
