geven 1 km. N.-W. van Monthijon, vuurt op een troepenverza
meling bij Montgé en sticht daar wanorde. Alles vlucht het bosch in.
Op het kanongebulder zijn de div. cdt. en Gen. von Gronau
zelf met den regimentscommandant der artillerie op de hoogten
van Monthijon aangekomen en dadelijk worden de noodige maat
regelen genomen om zich het initiatief te verzekeren.
We vragen ons in de eerste plaats af en wel met groote belang
stelling de lezer houde mij ten goede, dat ik eerst aan mijn eigen
wapen denk wat die regimentscommandant van de artillerie nu
wel ging doen.
Welke uitgebreide verkenningen zou hij hebben laten rijden en
wat een belangrijke besprekingen zou hij wel hebben gehouden,
en ten slotte wat een mooi bevel zou hij wel gedicteerd hebben
Daarvan meldt de geschiedenis niets. Wat de geschiedenis wel
zegt, is dat hij snel zijn regiment ontplooide om den heuvel van
Monthijon en dat deze weldra omringd was met een aureool van
losbrandingen der vurende batterijen, alles raseerende wat zich ver
toonde. Hierdoor had de infanterie gelegenheid zich voorwaarts te
ontwikkelen en toen dan ook de vijand binnen Iverny zich zoover
had hersteld, dat zijn infanterie wilde voorwaarts gaan tot den
aanval, toen werd ze, al waar ze zich vertoonde, weggemaaid
door de Duitsche mitrailleurs.
Hier zien we dus in het ontmoetingsgevecht de artillerie door
initiatief en vlot optreden de infanterie den weg banen en wordt
de verrassing verzekerd. Dat is wat anders dan de infanterie de spits
te laten afbijten en als ze overal met verliezen teruggeworpen is,
ook een duit in het zakje te komen doen.
Lezer, we zijn nu 19 jaar verder, maar als we nu met onze artillerie
in dezelfde omstandigheden komen te verkeeren, dan behooren we
het nog net zoo te doen. We hebben te kiezen, of wel den vijand
het initiatief laten en daarmee de beste kans op de overwinning
prijs geven, of wel zonder voorbereiding in stelling komen en
schieten, alleen de dekking benuttende, die het terrein ter plaatse
biedt, desnoods vlak achter een hoogtekam of in een voorrand,
maar voor alles bij den waarnemingspost. Telefoonverbindingen
kosten tijd. Is die tijd er niet, dan is gebruik misbruik. Eerst als
het initiatief ons verzekerd is, dan gaan we aan onze veiligheid
denken en betere stellingen innemen.
Nu ja, daar hoor ik iemand zeggen, dat kost immers weer zoo
veel uur, dat de artillerie haar werking moet onderbreken. Toch
niet, dat kost niet zooveel uur, dat kost geen uur en ook geen ge
deelte van een uur, maar dat geschiedt zonder onderbreking. Als
er namelijk een crisis in het gevecht intreedt, dan schiet alle ar
tillerie, en hard. Maar in de rustige phasen van het gevecht, laten
we blijkens de practijk meerdere stukken uitvallen. Die moeten nu
eenmaal evenals de paarden drinken (wisschen) en eten (oliën) en
vooral rusten. Zoodra dus de batterijen hun doelen of strooken
535