geven 1 km. N.-W. van Monthijon, vuurt op een troepenverza meling bij Montgé en sticht daar wanorde. Alles vlucht het bosch in. Op het kanongebulder zijn de div. cdt. en Gen. von Gronau zelf met den regimentscommandant der artillerie op de hoogten van Monthijon aangekomen en dadelijk worden de noodige maat regelen genomen om zich het initiatief te verzekeren. We vragen ons in de eerste plaats af en wel met groote belang stelling de lezer houde mij ten goede, dat ik eerst aan mijn eigen wapen denk wat die regimentscommandant van de artillerie nu wel ging doen. Welke uitgebreide verkenningen zou hij hebben laten rijden en wat een belangrijke besprekingen zou hij wel hebben gehouden, en ten slotte wat een mooi bevel zou hij wel gedicteerd hebben Daarvan meldt de geschiedenis niets. Wat de geschiedenis wel zegt, is dat hij snel zijn regiment ontplooide om den heuvel van Monthijon en dat deze weldra omringd was met een aureool van losbrandingen der vurende batterijen, alles raseerende wat zich ver toonde. Hierdoor had de infanterie gelegenheid zich voorwaarts te ontwikkelen en toen dan ook de vijand binnen Iverny zich zoover had hersteld, dat zijn infanterie wilde voorwaarts gaan tot den aanval, toen werd ze, al waar ze zich vertoonde, weggemaaid door de Duitsche mitrailleurs. Hier zien we dus in het ontmoetingsgevecht de artillerie door initiatief en vlot optreden de infanterie den weg banen en wordt de verrassing verzekerd. Dat is wat anders dan de infanterie de spits te laten afbijten en als ze overal met verliezen teruggeworpen is, ook een duit in het zakje te komen doen. Lezer, we zijn nu 19 jaar verder, maar als we nu met onze artillerie in dezelfde omstandigheden komen te verkeeren, dan behooren we het nog net zoo te doen. We hebben te kiezen, of wel den vijand het initiatief laten en daarmee de beste kans op de overwinning prijs geven, of wel zonder voorbereiding in stelling komen en schieten, alleen de dekking benuttende, die het terrein ter plaatse biedt, desnoods vlak achter een hoogtekam of in een voorrand, maar voor alles bij den waarnemingspost. Telefoonverbindingen kosten tijd. Is die tijd er niet, dan is gebruik misbruik. Eerst als het initiatief ons verzekerd is, dan gaan we aan onze veiligheid denken en betere stellingen innemen. Nu ja, daar hoor ik iemand zeggen, dat kost immers weer zoo veel uur, dat de artillerie haar werking moet onderbreken. Toch niet, dat kost niet zooveel uur, dat kost geen uur en ook geen ge deelte van een uur, maar dat geschiedt zonder onderbreking. Als er namelijk een crisis in het gevecht intreedt, dan schiet alle ar tillerie, en hard. Maar in de rustige phasen van het gevecht, laten we blijkens de practijk meerdere stukken uitvallen. Die moeten nu eenmaal evenals de paarden drinken (wisschen) en eten (oliën) en vooral rusten. Zoodra dus de batterijen hun doelen of strooken 535

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1933 | | pagina 33