1. VELDHEEREN door G. Th. SLOTHOUBER, Gep. Kolonel der Artillerie. (Vervolg. Zie I.M.T. 1936, Nr. 7). IV. NAPOLÉON BONAPARTE. (Vervolg). R. Scheiding en hertrouw. Het plan om van JOSÉPHINE te scheiden was zeker niet van recenten datum. Niet alleen dat haar huwelijkstrouw van den aanvang van haar huwelijk met NAPOLÉON af alles te wenschen had overgelaten, doch ook was hem het feit, dat geen afstammeling zijn arbeid zou kunnen overnemen en voortzetten langzamerhand tot een obsessie geworden. Was in het begin van zijn echtverbintenis nog sprake van een allesbeheerschende liefde voor zijn vrouw, welke hem de verbre king van dien band ondanks haar ontrouw deed uitstellen, mede was hij nog niet overtuigd, dat de onvruchtbaarheid van zijn huwelijk niet aan hem zelf kon zijn gelegen. Eerst nadat de lectrice mademoiselle Eleonore Denuelle de la Plaigne hem in 't voorjaar van 1807 een zoon had geschonken, den lateren Comte Léon, en ook zijn idylle met de Poolsche gravin Marie von Walewski in het begin van 1810 als vrucht graaf Florian von Walewski der wereld had geschonken, was hem de zekerheid geworden, dat de kinderloosheid van zijn huwelijk met JOSÉPHINE niet aan hem kon worden ge weten. Toch rijst de vraag of die kinderloosheid wel de hoofdreden van zijn besluit tot echtscheiding is geweest, en niet veeleer zijn onverzadigbare eerzucht hem hier heeft geleid. Niet alleen dat NAPOLÉON zich na Tilsit en Schönbrunn minstens gelijkwaardig gevoelde aan de Europeesche vorsten, en niet meer tevreden was met het bewonen van paleizen en het stichten en vernietigen van koninkrijken, doch hij wilde ook een koningsdochter tot vrouw hebben. Van de in aanmerking komende vorstelijke dochters had hij reeds in 1807 een lijst doen opstellen, waaruit hij de konings dochters echter meende te moeten schrappen en alleen de keizer lijke prinsessen te kunnen aanvaarden dus een Russische of een 697

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1936 | | pagina 1