1. VELDHEEREN
door
G. Th. SLOTHOUBER,
Gep. Kolonel der Artillerie.
(Vervolg. Zie I.M.T. 1936, Nr. 7).
IV. NAPOLÉON BONAPARTE. (Vervolg).
R. Scheiding en hertrouw.
Het plan om van JOSÉPHINE te scheiden was zeker niet van
recenten datum. Niet alleen dat haar huwelijkstrouw van den
aanvang van haar huwelijk met NAPOLÉON af alles te wenschen
had overgelaten, doch ook was hem het feit, dat geen afstammeling
zijn arbeid zou kunnen overnemen en voortzetten langzamerhand
tot een obsessie geworden.
Was in het begin van zijn echtverbintenis nog sprake van een
allesbeheerschende liefde voor zijn vrouw, welke hem de verbre
king van dien band ondanks haar ontrouw deed uitstellen, mede
was hij nog niet overtuigd, dat de onvruchtbaarheid van zijn
huwelijk niet aan hem zelf kon zijn gelegen. Eerst nadat de lectrice
mademoiselle Eleonore Denuelle de la Plaigne hem in 't voorjaar
van 1807 een zoon had geschonken, den lateren Comte Léon, en ook
zijn idylle met de Poolsche gravin Marie von Walewski in het begin
van 1810 als vrucht graaf Florian von Walewski der wereld had
geschonken, was hem de zekerheid geworden, dat de kinderloosheid
van zijn huwelijk met JOSÉPHINE niet aan hem kon worden ge
weten. Toch rijst de vraag of die kinderloosheid wel de hoofdreden
van zijn besluit tot echtscheiding is geweest, en niet veeleer zijn
onverzadigbare eerzucht hem hier heeft geleid. Niet alleen dat
NAPOLÉON zich na Tilsit en Schönbrunn minstens gelijkwaardig
gevoelde aan de Europeesche vorsten, en niet meer tevreden was
met het bewonen van paleizen en het stichten en vernietigen van
koninkrijken, doch hij wilde ook een koningsdochter tot vrouw
hebben. Van de in aanmerking komende vorstelijke dochters had
hij reeds in 1807 een lijst doen opstellen, waaruit hij de konings
dochters echter meende te moeten schrappen en alleen de keizer
lijke prinsessen te kunnen aanvaarden dus een Russische of een
697