Andere belangrijke veranderingen betroffen de voorziening voor reserve brandstoftanks aan de vleugeluiteinden en de installatie van zes .50 M2 mitrailleurs, vier daarvan in de neus, direkt voor de cockpit en twee in de vleugel. Verder had Republic in de tweede helft van 1946 zware Financiële problemen, waarbij de Army Air Force een afwachtende houding aannam. 'THUNDERJET' De naam 'Thunderjet' werd formeel eind 1946 geaccepteerd nadat deze door Repu blic was voorgesteld. In augustus 1947 werd begonnen met de aflevering van de productie P-84B's. In essentie gelijk aan de YP-84A, was de P-84B uitgerust met M3 mitrailleurs. De eerste toestellen gingen naar de 14th Fighter Group op Dow Field, Bangor, Maine. De vreugde over dit nieuwe toestel was spoedig voorbij, toen zich na korte tijd diverse problemen openbaarden. Terwijl naar oplossingen werd gezocht werd het vliegen aan strenge restricties onderworpen: maximum snelheid niet meer dan Mach .8 en maximaal 5.5 G. De situatie verslechterde kort daarop, nu op het gebied van onder houd. Reserve onderdelen waren er nauwe lijks en ook de opleiding van het onder houdspersoneel liet te wensen over, zodat het toestel al gauw de bijnaam 'Mecanic's Nightmare' kreeg. Op 24 mei 1948 kreeg de hele P-84B vloot een vliegverbod nadat belangrijke structu rele fouten waren geconstateerd. Na inspectie mocht weer gevlogen worden binnen vastgestelde limieten in afwachting van modificatie door Republic. Toen in juni 1948 het laatste P-84B model van de productielijn kwam, nam de nieuwe US Air Force een nieuw namensysteem in gebruik, waarin de 'F' voor jachtvliegtuigen zou gaan gelden. De Thunderjet zou vanaf dat moment als F- 84 door het leven gaan. De problemen welke gedurende de ontwik kelingsperiode en de eerste operationele maanden werden ondervonden, hadden een groot effect op deF-84B. Uiteindelijk werden slechts 226 afgeleverd, de overige bestelde 345 werden als F-84C en F-84D door de USAF ontvangen. Een groot modificatieprogramma verhoog de weliswaar de operationele capaciteit van het B model, doch desondanks werden eind 1952 alle nog vliegende exemplaren buiten gebruik gesteld. Zij speelden geen rol in de inmiddels uitgebroken Koreaanse oorlog. VERBETERDE VERSIES Bij de volgende belangrijke variant, de F- 84C, waren maatregelen genomen om de operationele capaciteit te verbeteren, maar in essentie was deze gelijk aan het eerdere B- type en leed dan ook aan een aantal van dezelfde kwalen. Het belangrijkste verschil was een nieuw electrisch systeem en de installatie van de J35-A-13 motor, deze leverde dezelfde stuwdruk als de in de F-84B geplaatsteJ35-A- 15. Afleveringen van de F-84C startten in mei 1948 en de eerste eenheid die dit type ontving was de 20th Fighter Group op Shaw AFB, South Carolina, snel gevolgd door andere eenheden. In totaal 191 F-84C werden door de USAF in precies zes maanden tijds ontvangen en ook deze werden onderworpen aan een belang rijk modificatieproces gedurende hun ope rationele leven. Ook de F-84C variant werd eind 1952 buiten gebruik gesteld. Met de komst van de F-84D werd het duidelijk dat Republic had geleerd van de ervaringen met de F-84B. Het nieuwe model was duidelijk een ontwikkeling van zijn voorgangers. Het had een dikkere huid op de vleugels en ailerons, bezat een tegen de winter bestand brandstofsysteem, geschikt voor JP4 en andere verbeteringen. Ondanks deze verbeteringen was het lot voor de F-84D voor korte tijd onzeker, daar de USAF in september 1948 het gehele project wilde herzien. Uiteindelijk kwam 11

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1992 | | pagina 11