ken? Dat betekende het ontgrendelen van het hendel en daarna dat naar bene den bewegen. Soms was het ontgrende len alleen mogelijk dat met twee han den te doen. In latere versies zou dat veranderd zijn. Wat meer over de Skyraider Het vliegtuig moest de opvolger worden van de befaamde Dauntless duikbom menwerper uit de Pacific-oorlog. De pro ductie startte in 1945. Hij kwam echter te laat om aan de oorlog deel te nemen. Het ontwerp moest eenvoud tonen en een grote lading van max. 8000 lbs aan de vleugels van diverse soort kunnen vervoeren over een grote afstand met een hoge kruissnelheid. Daar de Wright Cyclone R-3350-24W van 2500 pk grote betrouwbaarheid toonde werd die tot krachtbron gekozen. Omdat het toestel op carriers zou worden gebaseerd moest het extra robuust zijn. Extra schok dempers werden daarom in het onderstel geplaatst. Om het zicht vanuit de cockpit goed moest zijn. werd de cockpit op de romp en zoveel mogelijk naar voren geplaatst, in tegenstelling tot eerdere boord- vliegtuigen, die door de lange neus het zicht beperk ten en waardoor ongevallen ontstonden. Al snel bleek de grote veelzijdigheid van het ont werp. Een versie kreeg een grote radar (Airborn Early Warning), ook als electronicabestrijder (Electronic Counter messures) met twee bedieners en geen bewapening om de actie radius te vergro ten. Een andere versie werd gebruikt als transport voor 12 man personeel of vracht aan en van boord te brengen. Ook werd de Skyraider ingezet als nacht jager, I.p.v twee mitrailleurs van 20 mm kwamen er vier in de ground attack versie. Het aantal ophang- punten voor wapens ging daarvoor van acht naar vijftien Afhankelijk van de versie nam het leegge- wicht toe van ca.10.550 lbs naar 12.100 lbs, het max. gewicht van 18.263 lbs naar 25.000 lbs. De motor werd opgevoerd tot over de 2700 pk. De romp werd verwijd, zodat er twee man in de cockpit konden plaatsnemen. Actieradius nam toe van 850 km naar 1000+ km en als er extra tanks werden gevoerd werd de actieradius nog groter. Al bij de eerste versies werd een automatische piloot ingevoerd, waardoor de vlie- Di' Skyraider met een 5000 pk turboprop, de XA2D-1 Skysbark ger zich meer op de navigatie op het uit het instru mentenbord te schuiven piotbord kon concentreren. De Skyraider zag bij de USNavy meteen actie in 1950 in de Korea-oorlog, en werd in diverse versies ook ingezet in de Vietnam oorlog, waarbij ook de US Air Force het toestel in dienst nam als uitgelezen ground-attack killer. Pas midden 1957 werd de productie gestopt, nadat 3190 exemplaren aan de marine waren afgeleverd. Daarna zou nog in beperkte mate het toestel weer in productie komen t.b.v. de US Air Force in Vietnam. Pas in 1975 ging de Skyraider daar uit dienst. De Britse Marine had vanaf 1951 50 Skyraiders (AEW) in dienst tot 1961. Die waren onderverdeeld in 'flights' van vier voor de carriers. Door enige modificaties werd de actieradius vergroot tot 1800 km! De Zuid-Vietnamese luchtmacht vloog ook met Skyraiders. Douglas heeft nog gepoogd het toestel te voorzien van een 5000 pk turboprop, waarmee een maxi mum snelheid van ca. 425+ knopen werd bereikt. Daar is het bij gebleven. Het was een groot toestel, met zijn 50 vt spanwijdte, eigenlijk een bakbeest, maar heerlijk om in de eer ste versie daarvan te hebben mogen vliegen. bronnen: USNavy aircraft, Swanborough Bowers, Putnam. Londen. 1990 ook voor maatschets; British naval aircraft since 1912, Thetford. Putnam, Londen, 1978: eigen aantekeningen en logboeken. *7" 19

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Spinner | 2002 | | pagina 19