meer vredelievende last. als extra gereedschappen,
reserve-onderdelen, persoonlijke bagage, enz., dan
spreekt het vanzelf dat laatstgenoemde voorwer
pen bezwaarlijk aan bommenrekken gehangen
kunnen worden of op de plaats van de mitrailleurs
bevestigd. Ze dienden dus op andere plaatsen te
worden geborgen en daarbij was zaak niet in con
flict te komen met de juiste gewichtsverdeling
omdat daarvan in belangrijke mate de stabiliteit
van het vliegtuig afhangt.
Onze koffers kwamen op de enige daarvoor
geschikte plaats: achter de zitbank van de passa
gier. De vóór in de romp aanwezige ruimte, van
waaruit normaal een Telefunken-zender de aether
in beroering brengt, werd middels een expresselijk
voor dat doel vervaardigde zeildoeken zak gemeta-
morphoseerd in een bergplaats voor schroefhoe-
zen, dekzeilen, gereedschapstas. kleine reservede-
len enz. Deze en enkele andere voorzieningen,
gecontroleerd bij een paar vluchten, bleken een
goede gewichtsverdeling te geven.
Midderwijl was aangevangen met het verzamelen
van het benodigde kaartenmateriaal.
Overzichtskaarten op schaal 1:1.750.000 waren in
voldoende hoeveelheid verkrijgbaar, doch om de
tocht volkomen aan het doel n.l. een oefenvlucht te
zijn waarbij oriëntatie en navigatie een belangrijke
rol zouden spelen, te doen beantwoorden, waren
meer gedetailleerde kaarten gewenst. Bovendien
zouden deze, onder slechte weersomstandigheden
van zeer veel nut kunnen zijn. Dus werden uit
Residentiekaarten schaal 1:750.000 routekaarten
samengesteld. Wel mankeerden daaraan enkele
gedeelten doch de Topografische Dienst wist met for
midabele snelheid een tiental exemplaren van twee
ontbrekende bladen te vervaardigen, de Fototech-
nische Dienst der L.A. maakte van een ander ontbre
kend stuk een verkleinde reproductie van een kaart
schaal 1:250.000 en zo kwam dit belangrijk onder
deel van de voorbereiding tijdig in orde.
Als passagiers zouden medegaan de Commandant
der L.A. Overste Wesseling. de kapitein Reerink, die
de dubbele taak van navigator en fotograaf op zich
nam. het hoofd van de Vliegmedische dienst
Officier van Gezondheid 1ste klas Hubach (naar
boze tongen beweerden om op de vliegeniers te
passen) en 7 vliegeniers, waarvan één als reserve,
dus als passagier. Voorts een Onderluitenant
Hoofdmonteur en een Sergeant-monteur.
Voor een tocht als deze, waarbij de afdeling alles
inbegrepen ongeveer 3600 km. zou afleggen, voor
een groot deel over woest en onherbergzaam ter
rein en op de landingsplaatsen geheel op zichzelf
zou zijn aangewezen, was de bezetting aan tech
nisch personeel zeer gering: men kon zelfs spreken
van het uiterste minimum, doch het vertrouwen in
de C.V's was groot genoeg om vol goede moed op
pad - het luchtpad wel te verstaan - te gaan. De
monteurs hebben de gehele tocht hard moeten
werken, ondanks het feit, dat zich nagenoeg geen
bijzondere storingen hebben voorgedaan, doch het
in- en uitpakken van de bagage, het op elke lan
dingsplaats verankeren en afdekken van de vlieg
tuigen en vooral het vullen met benzine en olie
(dagelijks ongeveer 2400 liter benzine) namen
zoveel tijd in beslag, dat meestal eerst tegen het
vallen van de avond zij zich enige rust konden gun
nen. Ik breng hierbij dan ook hulde aan de twee
De luitenants Boogh en Roos in de F.C.ve425.
mecaniciens, die een belangrijk aandeel hebben
gehad in het welslagen van de tocht en het moge
lijk hebben gemaakt, dat de gehele vlucht bij wijze
van spreken op de minuut af volgens het tevoren
vastgesteld programma is kunnen verlopen. Het lag
niet in de bedoeling Medan in de kortst mogelijke
tijd te bereiken, daarvoor was het een oefenvlucht
en hebben we min of meer kris-kras over Sumatra
gekoerst. Het was een gelukkige omstandigheid, dat
het tijdstip van vertrek zodanig kon worden geko
zen, dat de dag waarop het eindpunt van de reis
zou zijn bereikt, de K.N.I.L.M. haar nieuwe luchtlijn
op die plaats officieel en feestelijk zou openen.
24 september:
Bandoeng - Palembang
Het zag er vrij somber uit boven Java die 24ste sep-
9
